GROETEN UIT DE STAM in Den Haag.
EEN WARM BAD Deel 5
Vele van onze kinderen redden het afkicken niet zonder kliniek.
Een paar daarvan moeten de vakantieperiode daar doorbrengen om in herstel te komen.
We volgen de komende tijd een aantal daarvan.
Beste allemaal,
Mijn naam is Abdellah en ik zit sinds 24-09-2020 bij de stam.
Ik ben hier omdat ik een heftige gokverslaving heb en ik ben aan alcohol en cannabis verslaafd.
Mijn leven heeft pieken en dalen gekend, toen het me na twee pogingen bij de Emiliehoeve niet lukte om van mijn verslaving af te komen, ben ik tot een dieptepunt gekomen begin 2020. Mijn wereld stortte nog verder in toen ik uit mijn woning moest. Ik besloot dat niets mij meer kon schelen, het enige wat ik nog deed is gebruiken. Ik ging alles proberen. Ik had de hoop die ik altijd gekoesterd had opgegeven. Het zou niets meer worden met die veelbelovende Abdellah die het tot aan de Universiteit had geschopt in Amerika had gestudeerd en zo goed bezig was. Die persoon was ik helemaal kwijt en ik leefde van dag tot dag met zo veel mogelijk middelen als dat ik kon krijgen. Mijn moeder en de rest van mijn familie had het met me gehad. Ik mocht niet meer thuiskomen en sliep op een gegeven moment, maar pas toen de Stam in zicht was in de tuin. Daarvoor had ik gelukkig een aantal kennissen die nog wel wat geduld met me hadden maar dat raakte ook op. Ik heb gewerkt en van alles geprobeerd maar telkens weer verviel ik in mijn verslaving, gokken en volgde automatisch cannabis en alcohol. Nu en werkelijk nu pas heb ik het gevoel dat ik die jongen terug aan het vinden ben, dat komt door de Stam.
De Stam is wat ik altijd al nodig heb gehad, de verbintenis, de eerlijkheid de kwetsbaarheid en openheid hebben mij gebracht waar ik nu sta, al 10 maanden vrij van alles en vooral van dat heftige gokken, nooit eerder is mij dit gelukt. Ik hou van de strakke structuur waarin je je zelf kan blijven terwijl ik steeds meer leer over mijnzelf en waarbij ik word geholpen door mijn lotgenoten. Ik leef hier met normen en waarden met mensen die weten hoe het is om verslaafd te zijn, er is niets dat ik niet kan delen. Ik ben zo blij met de zorg die ik van iedereen krijg, met de hulp die ik krijg en met de hulp die ik zelf mag geven. Ik voel mij echt weer waardig en durf te dromen. Ik sta op volgens een straks schema en ben inmiddels fase 2 snel hoop ik door te stromen naar fase 3 en ook hierin word ik uitstekend begeleid. Ik overwin zo veel, mijn hoogmoedigheid, het omgaan met anderen, het omgaan met hoe mijn leven is gelopen, het omgaan met triggers, voor mezelf durven staan, mijn mening op een goede manier durven uiten, niet over mijn gevoel heen stappen, het waarderen van het leven en van de mensen die zo veel om mij geven. De band met mijn ouders groeit en met mijn familie en zo dadelijk in fase 3 ga ik die met goede oude vrienden ook herstellen. Ik zie weer hoe ik aan het werk kan gaan en hoe ik mijn leven wil gaan indelen en ik weet dat ik hier steun bij ga krijgen van de vrienden die ik hier heb. Ik ben ontzettend trots op mezelf en heb veel liefde voor de bewoners en de stafleden van de Stam. Ik ben zo blij dat ik dit ben aangegaan en dat ik nu ben waar ik ben. Het is niet makkelijk geweest, zeker niet maar daarom ben ik waar ik nu ben en straks weer die zelfstandige jongen die ik altijd heb willen zijn.
Liefs Abdellah
