Een waar gebeurd verhaal over een 17 jarig meisje dat verzeild raakt in de drugswereld met aan haar zijde een loverboy-achtig vriendje. Haar leven gaat in het teken staan van drugs, criminaliteit, misbruik en seks. Ze vervreemdt van haar familie en stapt een leven in vol spanning en avontuur. Maar is het wel zo leuk? Uiteindelijk belandt ze in een afkickkliniek. Zal ze het redden?
De 44-jarige schrijfster Caroline Hilhorst uit Amsterdam-Noord heeft van zeer nabij meegemaakt hoe dit verhaal zich ontwikkelde. Tijdens het schrijven heeft zij zich volledig weten in te leven in de denkwereld van de ik-personage. Een jaar of drie geleden kreeg de schrijfster een opstel van de hoofdpersoon onder ogen. Dit prikkelde haar en ze begon het boek te schrijven. Nadat de eerste pagina’s waren geschreven ging het boek in wording de kast in. Na drie jaar, begin dit jaar, besloot de schrijfster het verhaal af te maken, nadat ze opnieuw in confrontatie was gekomen met de gevolgen van drugs. Het boek sluit af met de oorspronkelijke tekst van dit opstel.
De schrijfster geeft met dit verhaal een duidelijk beeld van de denkwereld, de emoties en de consequenties die drugsgebruik met zich meenemen. Bewust heeft ze gekozen voor een NIET moraliserend verhaal. Educatie van drugs is goed, maar is vaak onder het mom dat het gevaarlijk is en dat je er niet aan moet beginnen. De ervaring leert dat als iets niet mag het alleen maar spannender is om het uit te proberen. De snelheid waarmee drugs zich in een leven kunnen infiltreren is groot, waardoor dit wellicht niet de manier is om jongeren te waarschuwen.
Met dit verhaal wil de schrijfster een kijkje achter de schermen geven van een dergelijk leven, zodat de lezers zelf kunnen kijken of dit hetgeen is waar zij voor zouden willen kiezen of mee door zouden willen gaan.
De lezersreacties tot nu toe zijn eenduidig ‘dit boek kun je niet wegleggen. Je leest het in één adem uit.’ De lezers die qua leeftijd variëren van 13 jaar tot 73 jaar geven verder aan dat het prettig leesbaar. Het is heftig en spannend. De afwisseling met een dosis humor zorgt er voor dat het een boek is met een lach en een traan.
De jong volwassen lezers geven aan dat zij zich aangesproken voelen, zonder dat ze op hun vingers worden getikt. De ouders die het lezen geven aan sneller signalen op te kunnen vangen en beter te weten hoe hiermee om te gaan. Dit alles maakt het een boek dat voor het plezier door jong en oud kan worden gelezen. Voor de schrijfster is het van belang dat de waarschuwende boodschap op een prettige manier over de bühne komt.
