Wanhoop kreet moeder uit Hoorn

27 May 2020 Wanhoopskreet moeder uit Hoorn: ’Pak mijn criminele zoon op alsjeblieft’ De vondst van een handelsvoorraad harddrugs in haar berging is voor een alleenstaande moeder uit Hoorn de druppel. Haar thuiswonende zoon zit overduidelijk tot over zijn oren in de drugscriminaliteit. Ten einde raad smeekt ze de politie hem op te pakken. Voor zijn eigen bestwil. Als Florian* maar eenmaal uit de ’roulatie’ is, denkt ze. Buiten bereik van degenen die hem verleiden en tegelijk ook dwingen het slechte pad te kiezen. Verleiden, o zeker. Hoe komt een eenvoudige vakman in opleiding anders aan een jas van 875 euro? ,,En hij is niet de enige. Een hele groep jongens van zijn leeftijd zit in hetzelfde circuit. Ze zijn samen opgegroeid. Gooiden toen ze twaalf waren volle zakken cement naar beneden vanaf het dak van het Van der Valk-hotel in aanbouw. Moet je ze nu zien. Dit zijn allang geen kwajongensstreken meer.’’ Dreiging De continue dreiging die hoort bij de onderwereld is al zeven jaar realiteit. ,,Ik zie de verwondingen op zijn lichaam. Elke dag zie ik hoe bang hij is.’’ De feiten liegen er niet om. Op zijn veertiende bestelt de jongen een pistool van achthonderd euro. ,,Kon hij niet betalen. De leverancier heeft hem lange tijd afgeperst.’’ Op zijn zestiende wordt Florian verdacht van deelname aan een groepsverkrachting. ,,In mijn slaapkamer, in mijn bed, toen ik een weekend weg was. Met twee mannen van 25 jaar. Een leeftijdgenoot van mijn zoon filmde alles. Voor Florian was het misschien wel zijn ontmaagding.’’ De zaak wordt uiteindelijk geseponeerd. Volgens de moeder vooral omdat het viertal blijft volhouden dat het meisje het zelf wilde. Na zowel het bestellen van het pistool als de zedenzaak dringt de Hoornse met succes aan op opname van Florian in een gesloten jeugdinstelling. Telkens als laatste strohalm, zowel voor Florian als voor haarzelf. Ze draait alleen op voor de opvoeding van de jongen en heeft bovendien nog een kind met andere problematiek. Hulpverleners stellen vast dat Florian gedragsproblemen heeft en deel uitmaakt van een criminele jeugdgroep. Ook zijn er ’vermoedens’ van harddrugsgebruik. Het criminele circuit zou de jongen de ’steun en erkenning’ bieden die hij thuis mist, onder meer door het ontbreken van een vader, of iemand die die rol kan vervullen. Jeugdzorg De tweede periode achter gesloten deuren in de Noord-Hollandse jeugdzorg eindigt in het jaar dat Florian achttien wordt. De positieve ontwikkelingen ’binnen’ krijgen na zeven maanden een vervolg in de vorm van begeleid wonen in Alkmaar. ,,Een nieuw leven in een andere stad, daar hoopte ik op’’, zegt de moeder. Al snel gaat het weer helemaal mis, vertelt ze. Zoonlief, ze omschrijft Florian als ’lieve jongen’ en ’een goed persoon’, blijkt achteraf nooit écht los gekomen te zijn van zijn criminele vrienden uit Hoorn en omgeving. ,,Maanden later kwam ik erachter dat hij vaak in Hoorn sliep bij een van zijn foute vrienden. Hij kreeg in Alkmaar alle vrijheid.’’ Eind 2018 hakt ze de knoop door en neemt haar kind weer in huis. Al gauw is het hetzelfde liedje. Wel telkens een graadje erger. Afgelopen zomer stuit de 52-jarige Hoornse in haar berging op twintig gram wit poeder, verdeeld over evenzoveel envelopjes. Plus 25 xtc-pillen. ,,Verstopt in een pakje chocolademelk, waar de bodem uit was gesneden. Ik zag het pakje liggen en vond het zo vreemd bol staan, daarom kneep ik erin en vond ik de harddrugs.’’ Florian weet van de prins geen kwaad als hij met de vondst wordt geconfronteerd. ,,Hij zei dat hij het bewaarde voor een broertje van een vriend. Ik geloofde zijn verhaal maar half. De drugs gaf ik hem terug, ik was bang dat Florian anders nog meer in de problemen zou komen.’’ Achteraf niet de goede beslissing, vindt ze. Een avond nog geen twee weken geleden. Vanwege een ’buikgevoel’ checkt de vrouw haar berging. Die ademt de sfeer van een drugshol. Veel uitgetrapte sigarettenpeuken, her en der waterflesjes voor het grijpen. En wat vooral opvalt: stukjes piepschuim op de grond. Plafondplaat Afkomstig van een uitgeholde plafondplaat, die gewoon ergens slingert. In de uitsparing liggen twee kleine weegschalen, dunne blauwe ’operatiehandschoenen’, lege envelopjes ’waarin normaal cocaïne of andere harddrugs worden bewaard’ en de jackpot: een zak met zo’n 250 gram wit poeder. Verstopt in de gereedschapskar vindt ze even later ook nog een flinke zak wiet. Het kwartje valt. Na de eerste paniek belt de Hoornse 112 en alarmeert de politie. Ook appt ze Florian. Hij reageert direct met ’het is niet van mij’. En een opdracht aan zijn moeder: ’Stop het in een tas, dan breng ik het meteen weg’. De inhoud van de uitgeholde plafondplaat. (prive foto) De rechercheur die al snel arriveert in een onopvallende auto, probeert ze ervan te overtuigen dat de politie nu moet doorpakken. De berging verzegelen en zo snel mogelijk doorzoeken met en drugshond. En ook haar woning, waarin Florian op allerlei plekken spullen verstopt. Een kussentje met een rits op de bank, dat hij niet terug legt als hij weer eens halsoverkop weg moet. Een kist van haar, die hij vergeet dicht te doen. In zijn enigszins doorschijnende kussensloop heeft ze wel eens geld zien zitten, als Florian nog lag te slapen. Voor haar is het een opeenstapeling van aanwijzingen. Florian komt vaak midden in de nacht thuis, of pas tegen de ochtend. Of hij wordt in het holst van de nacht gebeld en gaat dan kort naar buiten. Het mysterieuze treinticket naar Engeland dat ze vond. Bedreigingen aan Florians adres via de sociale media van een familielid, onder meer vanuit Engeland. Nu haar zoon meerderjarig is, hij is inmiddels 19, is gedwongen opname in de jeugdzorg geen optie meer. In haar beleving is er maar een oplossing: Florian moet naar de gevangenis. Dan is hij in elk geval veilig en hopelijk komt hij dan alsnog tot inkeer. Rechercheur In haar wanhoop windt ze zich steeds meer op tegen de rechercheur, ook omdat die schijnbaar onaangedaan reageert. Van dankbaarheid voor het aangeven van een crimineel is geen sprake. Laat staan dat de noodkreet van de Hoornse wordt opgepikt. De man legt uit dat Florian altijd kan zeggen dat hij geen sleutel heeft van de berging. Hij neemt de drugs mee en dat is dat. De wijkagent reageert telefonisch op de uitgebreide en gedetailleerde verklaring over Florian die de moeder de politie naderhand mailde. Opnieuw wordt ze woedend, wat haar op een gemailde uitbrander van de wijkagent komt te staan. ’Dit is niet de eerste keer dat u boos ophangt. Hiermee helpt u niet Florian en uzelf’, schrijft hij. De politie kan vanwege de privacyregels nauwelijks ingaan op dit specifieke geval, legt een woordvoerder uit. Hij benadrukt dat iemand niet ’zomaar’ wordt opgepakt. ,,Het gebeurt wel vaker dat ergens mogelijk drugs worden aangetroffen.’’ Eerst moet worden vastgesteld of het gaat om drugs en zo ja, om wat voor drugs. Het wachten is nu op uitslagen van het NFI. ,,Dan kijken we wie eventueel verantwoordelijk kan zijn.’’ * Florian is een gefingeerde naam. De persoon om wie het gaat wil zelf geen contact met de redactie.